Eskilerin bir deyişi vardır ‘Bir çocuğu büyütmek için bir köy gerekir’ diye.. Bu söz aslında modern insanın çocuk büyütürken çektiği sıkıntıları da dile getiren bir söz.. Artık aile yapıları ufaldı ve çekirdek aileye dönüştü. Anne ve babalar torunlarının büyütülmesinde bile rol oynamıyor artık. Desteksiz bir hayat yaşıyor ve çocuklarımızı da tek başımıza büyütmek zorunda kalıyoruz. Bazı ailelerde bir çocuğu sadece anneler yetiştiriyor. Dolayısıyla toplumsal bilgi ve kültürel birikim gelecek nesillere aktarılamıyor. Anne ve babalar bir yandan baskı altında kalarak çocuklarını büyütmek zorunda kalıyor bir yandan da hayat şartları zorlaşıyor. Çevremizde büyüyen bir çocuk görmeden anne ya da baba oluyoruz ve bir çocuk ağlarsa neden ağlıyor acaba diye düşünüyoruz. Anne ve babalık eğitimi de almıyoruz üstelik. Biriken duygusal baskılar bir noktadan sonra öfke olarak ortaya çıkıyor.
Öfkenin kaynakları kısaca toplumsal baskılar, bir şeyi yapmak istediğimizde önümüze konan engeller ve sürekli içeriye akıttığımız gözyaşları öfkenin kaynağını oluşturmaktadır.
Öfke kontrolü ise karşımıza çıkan engellerin ve hayal kırıklıklarının üstesinden gelebilmekle olur. Çocuklarımızı da çok fazla engel ile yetiştirmemek gerekir. Bu engellemeler ileride öfke birikmesine neden olmaktadır. Çok fazla serbestlik de olmadan engelleri de tam kaldırmadan arada dengeyi bulmak gerekiyor. Kişiler çok fazla engelleme ile karşılaşır ve bunu da kendi içerisinde kabullenemezse o zaman öfke nöbetleri baş göstermektedir. Eğer etrafından da destek bulamıyorsa bu durum saldırganlığa neden oluyor.
Çocuk yetiştirmede de aynı kurallara titizlikle uyulmalıdır. Çocuklar çok fazla engellenmeden ve şımartılmadan ona sorumluluklar verilmelidir ve bunu yerine getirmesi sağlanmalıdır.
Yorum Yok